Teologia polityczna Karola Libelta, magistranta Georga Wilhelma Friedricha Hegla

Teologia polityczna Karola Libelta, na poziomie odniesienia się do problemu panteizmu bliźniaczo podobna do teologii politycznej Hegla, w odniesieniu do problemu państwa i jego dziejowej funkcji odznacza się wyraźnym przesunięciem akcentów i samowiednym rozszerzeniem perspektywy. Libelt, choć nie deklaruje tego w O miłości ojczyzny wprost, w przeciwieństwie do Hegla nie pisze już tylko o rozwoju ogólnego ducha. Jako przedstawiciel Klasycznej Filozofii Polskiej pisze on o życiu indywidualnego człowieka. Pytając więc, jak możemy być czynni w dziejach, jak możemy nadać naszym czynom wymiar historyczny, jak możemy stać się jednostkami, na których „spoczywa odpowiedzialność wobec Boga i historji”, przestajemy brać pod uwagę jedynie czysto racjonalne formy stawiania zagadnień z zakresu filozofii praktycznej i urzeczywistniania ideałów etycznych, lecz uwzględniamy także transracjonalny całokształt racjonalnych i irracjonalnych uwarunkowań naszego działania w świecie, które ograniczają, ale też i umożliwiają ziszczanie wyznaczonych nam przez przekraczającego granice mózgu i serca, racjonalności i irracjonalności, Boga posłannictw.

Ojczyzna nie jest formą przeprowadzania procedur ducha, lecz jest formą życia. Formą życia wspólnego rozmaitych jednostek związanych jednak w bliżej dla nich samych nieokreślony sposób. Libelt pokazuje, że możemy być narodem, mieć wspólną ojczyznę na bardzo rozmaite sposoby. Choć wszystkie dziewięć komponentów stanowi pełnię bytu narodowego, bytu ojczyzny, nie stanowią one, pojedynczo, warunków koniecznych jego zaistnienia.

Konrad Wyszkowski, Teologia polityczna Karola Libelta, magistranta Georga Wilhelma Friedricha Hegla, Teologia Polityczna co Tydzień, Nr 479: 2025.

Łącze

https://teologiapolityczna.pl/konrad-wyszkowski-teologia-polityczna-karola-libelta-magistranta-georga-wilhelma-friedricha-hegla-1